Dankbaar

Dit is geen heel verhaal over hoe je dankbaar moet zijn. Ik kan niemand leren dankbaar te zijn. Dit zijn even mijn korte gedachten en bedankjes die uitgaan naar hen die zo verschrikkelijk veel voor me betekenen. Voor hen die ik te weinig spreek. Voor hen met wie ik echt nog wel eens ruzie heb of ruzie ga krijgen. Dit is even een korte blog over hoe dankbaar ik ben dat deze mensen een deel van mijn leven zijn. Ik ga geen namen noemen of iets dat is niet nodig. En ook als ik je niet zo goed ken. Ook al lees je mijn blog voor t eerst of heb je geen idee wie ik ben. Ook jij bedankt, voor zoveel dingen en voor het bekijken van mijn site ofcourse. Iets anders. Misschien iets korter. Maar niet van minder waarde. Liefs.. 

dankbaar om De kracht en liefde te krijgen van hen die me dierbaar zijn. Hen die me laten lachen ondanks mijn pijn. Dankbaar voor alle natuur om ons heen. De mensen, geen enkel is als een. Ik moet eerlijk zijn als ik niet altijd nadenk over hoeveel dingen ik dankbaar kan zijn. Ik besef niet hoe mooi de wereld is als ik op mijn fiets stap. Ik besef niet dat ik ondanks alles, soms nog durf te zeggen dat ik iets mis. Ik mis geen persoon in mijn leven. Natuurlijk zal ik verdrietig zijn over hen die niet bij me zijn gebleven. Maar dat is nou eenmaal zo, ben ik dan echt zo ondankbaar. Zo blind dat ik de dingen om me heen niet wil zien, omdat ik allen maar bezig ben met datgeen wat ik nog nooit heb gezien.

Soms wil ik gewoon even de stilte nemen en dankbaar zijn voor datgeen mij is geschonken. Mijn vrienden en familie die in alles zijn uitgeblonken.

Dankjewel voor de liefde, steun en toe verlaat. Voor alle tijden dat jullie naast me staan als t even niet lekker gaat. Voor het laten lachen en de momenten waar ik van geniet. Van alle tijden is er geen 1 mijn favoriet. Ik ben te weinig dankbaar voor de mensen en de natuur waar ik zoveel van houd. Van het lopen op het strand. Van de vele bezoekjes bij de Mac. Van alles samen is er geen een te gek.

Ik houd van jullie en bedankt voor alles!